Gastblog: IJsland

Vandaag alweer de laatste dag van augustus en die staat in het teken van een gastblog. Dit keer niet zomaar een gastblog, want het gaat over IJsland. Een land waar ik enorm door gefascineerd ben, maar waar ik helaas nog niet ben geweest. Dus ik droom ook lekker mee met deze gastblog haha. Cora vertelt ons meer, dus ga er voor zitten, kopje thee erbij en lezen maar:

IJsland’s prachtige natuur, verslag van een reis per 4×4

door Cora Meijer, foodblogger van cultfood.blog, zie ook mijn Instagram.

We reisden vanaf eind mei 24 dagen rond, dan is het nog relatief rustig. Op sommige locaties waren we praktisch alleen. Er is veel te zien, je komt dus tijd tekort. Bedenk vooraf of je ook het binnenland wilt zien.

Wij stonden diverse keren voor gesloten F-wegen of wandelpaden door ‘thaw soil’. Dan is de ondergrond nog hard bevroren terwijl de bovenlaag ontdooit. Je rijdt de weg dan behoorlijk stuk of loopt het pad tot modderbad waardoor schade aan de beplanting ontstaat. Het is een voorjaarsprobleem als je locaties landinwaarts wilt verkennen. Ons overkwam het bij Gjain, een toplocatie uit de Game of Thrones; bij de hiking trail Fimmvörðuháls langs de gletsjer voorbij Skogafoss; bij het wandelen door de kloof Fjaðrárgljúfur en onze jeeptour naar Laki Craters werd geannuleerd.

Als je ervan houdt om in de natuur te zijn, is het huren van een cottage echt het summum. Middenin de natuur een vrijstaand plekje, voor ons waren dat de echte toplocaties. Huren via IJslandse organisaties of particulieren is dan een must.

Dit reisverslag is thematisch opgezet, zodat het mij ruimte biedt voor iets verhaal bij de foto’s.

 

Basaltformaties:

Basalt is een vulkanisch stollingsgesteente, meestal grijszwart van kleur en door de snelle stolling heeft het een kleine structuur. Basaltformaties zie je bij wilde rivieren. De snelle krimp leidt tot zeshoekige vormen, basaltzuilen. Buiten de meer bekende plaatsen zagen wij de eerste zuilen in de Studlagil Canyon, een hidden gem in het Oosten. Die kloof is ontstaan door een wilde rivier, de Jokla Bru, die zo angstig maakte en gevaarlijk wild was dat die is getemd.

Basalt vormt zich ook onder water en wordt zichtbaar als de natuur in een gebied drastisch wijzigt.

In het Noorden kwamen we bij een andere loop van diezelfde rivier. Daar hadden zich vroeger onder water grote, bijzondere formaties ontwikkelt. Hljodaklettar of ‘Echo Rocks’ of ‘The Whispering Cliffs’ zijn zeer indrukkend. Via een klauter wandelpad doorkruis je het hele gebied. Er loopt af en toe een gids met een groepje, maar verder geniet je van stilte en een bijzonder landschap.

 

Geothermie:

Omdat we in Nieuw-Zeeland de geisers hadden overgeslagen was de uitbarsting van de Strokkur leuk. Maar de omgeving is niet heel fraai.

 

Wel heel bijzonder is de hike via de Namaskard zwavelhellingen en een melkachtig meertje naar het lavaveld van Leirhnjukur bij Myvatn. Daar ontstond een brede krater en een kloof nadat de vulkaan Krafla tussen 1975 en 1984 negen keer uitbarstte en een deel van de vulkaan in de magmakamer stortte. Door de verbinding met de vulkaan is er veel stoom. Het deels dampende lavaveld imponeert juist ook door de afwisseling met de zwavel.

Dichtbij ligt het solfatare veld Hverir met fumarolen, spleten waar stoomwolken uit opstijgen, hete bronnen, modderpotten en zwavel. Door die geothermische verschijnselen beleef je de aarde anders.

Fjorden

De fjorden hebben in iedere regio hun eigen uitstraling met veel mooie uitzichtpunten: van groen bekleed met mos tot kale ongenaakbare bergen aan meestal blauw water. We reden eerst de Eastfjords scenic drive, waar de fjord Álftafjörður heel mooi is.

Vastbesloten tot een lange wandeling koersten wij naar de Vestrahorn en de daarnaast gelegen Batman berg bij Stokksnes, met het zwarte lavastrand ervoor echt prachtig. Helaas kwam er nog voordat wij de punten van de Vestrahorn konden vastleggen bewolking opzetten.

Later hebben wij ook de Westfjords scenic drive gereden via de Dynjandi waterval naar het uiterste zuiden waar Raudisandur een prachtig afgelegen strand is en dichtbij een kolonie papegaaiduikers leeft. Voor wat afwisseling knip je deze fjordentrajecten eenvoudig op: in de East trokken wij een dag naar de Studlagil Canyon en in de West naar de Baai van Skalavik.

 

IJs: het ijsbergenmeer Jökulsárlón, de gletsjers en bergpassen

Het ijsbergenmeer Jökulsárlón is een ware belevenis met de Zodiac tour. De ijsformaties zijn adembenemend, soms witbevroren, soms helder azuurblauw, soms kristallijn. De Zodiac snelt er tussendoor om bij de meest bijzondere formaties vaart te minderen of zelfs stil te liggen. Na de tour is het leuk om op Diamond Beach de afgedreven en gestrandde ijsformaties vast te leggen, die soms  voor je neus omvallen.

IMG 476 kristallijn

In het Zuiden van IJsland  maak je prachtige hikes langs, over of met goed zicht op grote gletsjers zoals de Skaftafellsjökull, een gletsjertong van de Vatnajökull, de Sólheimajökull als uitloper van de grote Mýrdalsjökull of in het Katla UNESCO Global Geopark. Gletsjerwandelingen moet je wel boeken, ze zijn altijd begeleid. In de Skaftafell Reserve kom je bij de gletsjer met de trap naast de waterval Skogafoss. Dat pad loopt langs de Skoga rivier met kleinere watervallen naar het uitzichtpunt op een rots. Het resterende traject is nog gesloten. De genoemde gletsjers liggen dicht bij elkaar.

De bergpassen zijn in het voorjaar een witte wonderwereld met veel ijs en laaghangende wolken. Die trekken vaak rond het middaguur op. Mij trekt die aparte sfeer. Enkele zonnige dagen verandert het landschap snel.

Bij Bolungarvik torende de bevroren sneeuw langs de kant van de weg nog hoog boven mij uit.

Op de bergpas in Snaefellsnes werd ons de weg versperd door een zeer diepe kuil, die zelfs met een 4×4 niet te nemen was. De sporen van een poging daartoe waren goed zichtbaar. We keken even rond bij een rijtje sneeuwscooters bij de grote ijskap, waar verderop net een sneeuwvoertuig met toeristen over de enorme ijsvlakte vertrok.

 

Kloven

Vóór vertrek hadden wij vier hikes in kloven gepland. De eerste kloof onderscheidt zich heel duidelijk van de andere: de Almannagja kloof in het Nationale Park Thingvellir. Daar kijk je tegen de hoek van de Noord-Amerikaanse tektonische plaat, een geologisch verzakkings verschijnsel. Deze aparte ‘kloof’ leidt naar een mooie waterval, de Öxarárfoss. De Almannagja wordt druk bezocht, je komt beter of heel vroeg of wat later.

De tweede kloof, de Fjaðrárgljúfur in het Zuiden is heel oud, uit de IJstijd, vrij smal, twee kilometer lang, honderd meter diep. Maar was dus afgesloten. Er loopt een pad bovenlangs, prachtig en met uitzichtpunten aangelegd, maar dat geeft natuurlijk toch een heel andere beleving. In ons gesprek met de ranger bleek het vernielen van de natuur door toeristen tot strengere besluitvorming te hebben geleid. Dat hadden wij zelf net gezien in het berkenbos bij de watervallen van Bruara.

 

 

In de vallei van de rivier Jökulsá á Brú leidt een pad naar de kloof Studlagil, een hidden gem. Je moet de weg ernaar toe zelf vinden en je bent er met slechts enkelen. Na het passeren van de waterval is het wel echt zoeken in een prachtig ruw natuurgebied, waar ook vogels broedden. We hebben het hele gebied verkend, maar zijn niet meer afgedaald. Vanaf de basaltformatie kun je mooiere opnamen maken. Aan het eind van de middag kwam een stunter in helikopter langs om heel langzaam wiekend laag door de kloof te vliegen.

Heel populair is de Rauðfeldsgjá Ravine op het schiereiland Snaefellsnes. Rauðfeldsgjá is een enorme kloof die verticaal naar beneden loopt over een machtige rotswand en veertig meter diep is. Het eerste deel zou vrij gemakkelijk toegankelijk zijn, later door gladheid op de stenen steeds lastiger. De kloof wordt beschreven als magisch. Er is een bemoste grot, er stroomt water doorheen en eindigt met een waterval. De toegang was half juni echter nog dichtgevroren.

 

Kolonies:

Op Hornstrandir in het uiterste noorden van de Westfjords leven veel arctische vossen. In de zomer grijs van kleur, in de winter wit tot beige als aanpassing aan het landschap. In het voorjaar wisselt hun pelskleur. Dat legden wij vast bij twee jonge vossen die groot worden bij het Arctic Fox Centre. De moedervos was doodgeschoten en dit centrum heeft zich over de jonge weesjes ontfermd.

IJsland is heel rijk aan vogelgemeenschappen, er zijn talrijke broedplaatsen. De bekendste is het steil uit de zee oprijzende, onherbergzame klifgebied Latrabjarg. Hier nestelen meerdere vogelsoorten maar zijn de schattige papegaaiduikers met hun zwart-witte veren en grote, felgekleurde snavel tijdens het broedseizoen favoriet. Ze leven in holen op de grazige hellinkjes van die rotskust. Dat maakt de bodem aan de rand van die kliffen instabiel en daarom fotografeer je ze het best liggend op je buik.

 

Lava en lavaformaties

In veel regio’s zijn lava landschappen met een bijzondere uitstraling en heel verschillend van uiterlijk. Wij bewonderden de kleurrijke lava brokken van Mt. Eldfell, de bolle vormen van met mos begroeide Eldhraunvelden en de woeste, dampende Leirhnjúkurvelden.

Maar ook de gekgrote formaties van Dimmuborgir, waar je het best het klauterpad neemt. Bij opkomend tij zijn de formaties aan het kiezelstrand Djupalonssandur geweldig.

 

Steden

Seydisfjordur, Husavik en Reykjavik vonden wij gezellige stadjes. Reykjavik en Husavik hebben een bedrijviger haven door de walvisvaarten. In de hoofdstad staat een prachtig staaltje van eigentijdse glazen architektuur in de Old Harbour, de Harpa Concert Hall van de Deense architect Henning Larsen. Zeker met zonlicht een genot om naar te kijken. Maar van binnen naar buiten heeft ook heel bijzondere hoekjes.

 

Stranden

Omdat er veel zwarte lavastranden zijn krijgen de geelgouden of rode stranden extra accent. De mooiste zwarte vind je in de East- en de Westfjords, bij de Vestrahorn en Skalavik Bay na een rit over de pas bij Bolungarvik.

Stuk voor stuk zijn het prachtige stranden, elk met een heel eigen omgeving. Wij waren er vaak alleen. Daarvoor heb je in de Westfjords laarzen nodig en laag tij, voor beide stranden daar loopt open water. Raudisandur Red Beach ligt afgelegen, is 10 kilometer lang en wordt omgeven door hoge bergen. Breidavik Bay is een mooie inham, bij eb vallen er hoge graspollen droog in de rivier.

Snaefellsnes heeft ook prachtige stranden, het goudgele Skardsvik en het kiezelstrand Djúpalón met lava omgeving, totaal verschillend. De diepte en helderheid van de oceaan geven het water een intens  blauwe kleur, een mooi contrast. Op de wanden in Skardsvik troffen wij veel mosseltjes aan.  Bij Djupalon wandel je eerst door losse lavaformaties om dan bij kleine serene spiegelmeertjes te komen. De kleine zwarte gladde kiezels worden parels genoemd. Bij opkomend tij is de golfslag wild.

 

Vulkanen en kraters

Er zijn nogal wat vulkanen, wij kozen voor de Eldfell hike op de Westman eilanden omdat wij graag boottochten inlassen. De Eldfell, Vuurberg, is een nog jonge vulkaan die bij haar eruptie 400 huizen bedolf onder de lava en waarvan de brokken soms roodkleurig zijn door snelle afkoeling.

De 55 meter diepe Kerid krater heeft een schitterend zeegroen meer en roestbruin gekleurde wanden die deels met mos zijn begroeid. Je kunt rondom over de rand van de krater wandelen en afdalen tot aan het meer. Kerid is onderdeel van het kratercomplex Tjarnarhólar., waardoor de waterspiegel stijgt of daalt in samenhang met een meertje op de nabijgelegen berg Búrfell. De kleur van een kratermeer wordt beïnvloedt door elementen uit het vulkanische gesteente. Het diepe, steil aflopende Krafla kratermeer Viti is juist diepblauw van kleur.

Watervallen

In watervallen is er keuze in overvloed. De hele grote wil je niet missen, de omgeving is meestal geweldig. En soms zijn ze gewoon onderdeel van je hike zoals de Öxarárfoss en Brúarfoss. Immense waterkracht en het breken van het zonlicht in regenbogen staat tegenover de schoonheid van die in azuurblauwe gletsjerrivieren. En die contrasteren weer met de lieflijke watervallen zoals bij Studlagil en de Dynjandi waar het water breekt op basaltzuilen. De krachtigste zijn Dettifoss, Gulfoss en Goðafoss, maar Skógafoss heeft ook mooie nevel.

Bedankt Cora voor je prachtige foto’s en het verhaal dat erbij hoort. Ik denk dat het voor mij wel duidelijk is dat ik zeker eens naar IJsland moet, doordat jij een duidelijk beeld voor ons gecreëerd hebt. Het was zeker de moeite waard om tot het eind door te lezen en mee te kijken! Wil je Cora haar website bezoeken of haar volgen op Instagram? Kijk dan hier:  cultfood.blog, zie ook mijn Instagram.

Wat vinden jullie van IJsland? Ben jij er al eens geweest? Laat het me weten 🙂